Hər
birimizin “mən bir dənə öləcəyim günü bilmirəm” deyən nənəsi olub yəqin ki.
Son
zamanlar özümdə yeni bir qabiliyyət aşkar eləmişəm. Gələcəyi görmə. Yox,
ekstrasens deyiləm. Hisslərdən yox, məntiqdən danışmaq istəyirəm əslində.
Hər
şeydən əvvəl onu deyim ki, “gələcək” sözünün cox da düzgün olduğunu düşünmürəm.
Axı gələcək dediyimiz şey heç də bizə tərəf gəlmir, biz ona tərəf gedirik. Yəni
ki, gələcək mövcuddur, o var və bizim ona çatmağımızı gözləyir. Dondurulmuş ərzaq
kimidi gələcək. Sadəcə fərq ondadır ki, donu açılanda biz onu yox, o bizi
yeyir. Ömrümüzü.
Nəysə,
deyəsən gələcəyə çox taxdım (türkün sözü). Gələcəyi görə bilməyimdən
danışırdım. Əslində burda elə də çətin bir şey yoxdu məncə. Gələcək bir az məntiq
testlərini xatırladır. Azacıq beyin yormaq lazımdı, vəssalam.
Çox ağıllı,
bacarıqlı, çalışqan bir gənci görəndə üzümüzə Nostradamus ifadəsi verib: “Bu
oğlan qabağa gedəcək” deyirik çoxumuz və sanki dünyanın kəşfini etmiş oluruq. Amma
axı bu qədər gözəl keyfiyyəti özündə cəmləşdirmiş bir adamın uğursuz olma
ehtimalı çox azdır.
Hə, bir
də bəxt, tale, alınyazısı var təbii. Əlbəttə ki, bu yazını yazanda bütün
bunları hesaba qatmamışam.
